178

İnkâr edenler, mühlet vermemizi kendileri için daha hayırlı olduğunu sanmasınlar. Aksine onlara zaman tanimâmız sadece günahlarını artırmaları içindir. Onlar için aşağılayıcı bir azap vardır.

“İnkâr edenler, mühlet vermemizi kendileri için daha hayırlı olduğunu sanmasınlar.”

Bu ayetten sonra gelen üç âyet daha, (.......) kavimdeki (.......) harfini ötreli olarak okumakla birlikte (.......) harfiyle (.......) olarak okunmaktadır. Bu kırâat, İbn Kesîr ve Amr’ın kırâatidir. Ancak kırâat imâmlarından Hamza bunların hepsini (.......) harfi yerine (.......) harfiyle, (.......) olarak kırâat etmiştir. Nâfi, Ebû Cafer ve İbn Âmir bunların tâmammı (.......) harfiyle kırâat etmişlerdir. Ancak İbn Âmir, Âl-i İmran,

188. âyetindeki bu kelimeyi (.......) harfiyle, (.......) olarak okumuştur. Diğerleri ise ilk ikisini (.......) harfiyle, son ikisini de, (.......) harfiyle okumuşlardır.

(.......) kavli, (.......) kelimesini (.......) ile okuyanlara göre merfûdur.

Yani; “kâfirler sanmasınlar ki” demektir.

(.......) kavlindeki, (.......) edatı ismi ve haberiyle beraber, (.......) kelimesinin iki mef'ûlü yerindedirler. Bunun mana bakımından takdiri şöyledir: “Kâfir olanlar, bizim onlara mühlet vermemizin kendileri için hayırlı olduğunu sanmasınlar.”

(.......) daki (.......) edatı, mastariyedir. Dolayısıyla yazım tekniğine uygun olarak bu (.......) nm ayrı olarak yazılması gerekir. Ancak bu kelime İmâm olarak kabul edilen Hazret-i Osman (radıyallahü anh) Mushaf mda, (.......) şeklinde bitişik olarak yazılmıştır.

Bu kelimeyi (.......) harfiyle, (.......) olarak okuyanlar açısından da, (.......) kavli mensûbdur. Buna göre manası şöyle olur: “Kâfirlere mühlet vermemizi, onlar için hayırlı olduğunu sanma.”

(.......) kavli, kâfirlerden bedeldir.

Yani;

“Bizim kâfirlere mühlet vermemizi onlar için hayırlı olduğunu sanma:” (.......) edatı isim ve haberiyle beraber iki mef'ûl yerine geçmektedirler. “İmlâ” demek, onlara mühlet verilmesi, süre ye zaman tanınması demektir, ömürlerinin uzun kılınmasıdır.

“Aksine onlara zaman tanimâmız sadece günahlarını artırmaları içindir.” İşte buradaki, (.......) kelimesinin yazı tekniği bakımından bitişik yazılması gerekir. Çünkü bu kelime birinciye göre farklıdır ve bu, (.......) edatı mâ-i kâffedir. Ayrıca bu, cümle olarak yeni bir cümle (müstenefe)dir. Bir önce geçen cümleyi sebep yönünden açıklamaktadır. Sanki şöyle denir gibi: “Neden onlar bu süreyi kendileri için hayırlı olarak sanmasınlar? “Bunun üzerine şöyle cevap veriliyor: “Aksine onlara zaman tanimâmız sadece günahlarını artırmaları içindir.” Aslâh olan yani en iyiyi yaratma ve ma'siyet işlemenin de irâde ile olduğu meselesinde bu âyet Mu'tezilenin aleyhine ve bizim de lehimize olmak üzere bizim için bir delildir.

“Onlar için aşağılayıcı bir azap vardır.”