15

Kâdirılarınızdan zina edenlere karşı aranızdan dört şâhit getirin. Eğer şâhitlik ederlerse, ölüm o kadınları alıp götürünceye, yahut Allah kendileri için bir yol açmcaya kadar, evlerde tutun (dışarı bırakmayın).

“Kâdirılarınızdan fuhuş (zina) yapanlara karsı, aranızdan dört kişiyi, kâdirıların bu fili işlediklerine dair şâhit olarak getirin.”

Âyetin başındaki, (.......) ism-i mevsulü, (.......) kelimesinin çoğüludur. Konumu mübteda olması sebebiyle de merfûdur. Yine âyette geçen, (.......) kavli de diğer kötülüklere nazaran çok daha iğrenç ve kötü olması sebebiyle böyle denilmiştir ki, zina demektir. (.......) diye söylendiği gibi, (.......) ve (.......) diye de kullanılır. Çünkü; hepsi mana itibariyle aynı anlamı içerir.

(.......) kavlindeki, (.......) edatı teb'îz için olup, bazısı, birtakımı, bir kısmı manasına gelir. Mübtedanın haberi de, (.......) kavlidir.

Yani; şâhitlik etmelerini isteyin. (.......) yani sizden, demekle, mü'minlerden, inananlardan demek istenmiştir.

“Eğer -zina ettikleri konusunda- şâhitlik ederlerse, ölüm, o kadınları alıp götürünceye -Ölüm melekleri canlarını alıncaya ya da ölüm onları alıncaya, ecellerini bitirene- yahut Allah kendileri için bir yol açıncaya kadar o kadınları evlerde tutun (dışarı çıkarmayın).”

Bu Âyetteki, (.......) kavli, tıpkı, Allah Teâlâ'nın, Nahl, 28. kavli gibidir.

Ayrıca, (.......) kavlindeki, (.......) edatı (.......) manasınadır da denmiştir.

Yani; bu yollar dışında bir başka yol...

Abdullah b. Abbâs (radıyallahü anh) şöyle diyor:

“Bulunan yol; hiç evlenmemiş bekâr kimse için yüz celde (sopa) ve bir yıl sürgündür. Dul/evlenmiş olan için ise recmdir (taşlarıarak öldürülmedir). Çünkü Hazret-i Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:

“Zina hakkındaki hükmü benden alın, Allah'ın kadınlarla ilgili olarak zina konusunda gösterdiği yolu benden alın (öğrenin). Allah o kadınlar için bir yol koydu. Bekarın bekar ile zina suçu yüz celde (sopa) ve bir yıl sürgün cezâsıdır. Dul/evli olann dul/evli olanla zinasının cezâları yüz celde (sopa) ve taşlarıarak recm edilmesidir.” Ahmed, Müsned; 5/313. Müslim; 1690/12. Ebû Dâvud; 4416. Tirmizî, 1434.