SEBE'SÛRESİ

Bu sûre 6. âyet Hariç Mekke'de nâzil olmuştur; 54 âyettir.

1

Hamd, göklerde ve yerde bulunanların hepsi kendisinin olan Allah'a mahsustur. Âhirette de hamd O'na mahsustur. O, hikmet sâhibidir. (Herşeyden) haberdardır.

Hamd; eğer ahdi zihni İçin kılımrsa, o kendisini övdüğü şeyle övülmüştür, demek olur. Eğer istiğrak için kılımrsa, her hamdeden kendisine âit bir istihkak var, demek olur.

(.......) kavlindeki (.......), temlik (.......) ıyladır. Çünkü O, yaratıcıdır ve hamdin aslî konuşucusudur. Hamde sahip olması dolayısıyla da hamdedilmeye ehil olmuştur. Yaratma, sahip olma ve yok etme yönüyle gökler ve yer O'na âittir. Dolayısıyla O, gizlilik ve aleniyette hamd edilmeye layıktır. Hamd, dünyada O'na âit olduğu gibi, âhirette de O'na mahsustur. Çünkü iki cihanın nimetleri Mevlâ tarafmdandır. Şu kadar var ki, burada hamdetmek vâcibtir. Çünkü dünya sorumluluk yeridir. Orası (âhiret) ise değil. Orada teklif (sorumluluk) yoktur. Cennet halkı nimetlere karşı sevinçlerinden ve büyük mükafatlardan aldıkları lezzetlerden dolayı hamdederler. Nitekim onlar şöyle derler:

“Bize verdiği söz de sâdık olan Allah'a hamdolsun.” Zümer, 74.

“Bizden hüznü gideren Allah'a hamdolsun” Fâtır, 34.

O, göklerde ve yerdeki şeyleri idare etmek suretiyle hikmet sâhibidir. Cezâ ve arz günü için kendisine hamdedenlerin kalplerini bilicidir.