50

Bak, kendilerini Allah’ın oğulları ve O'nun katında temiz insanlar sanarak,

nasıl Allah'a yalan yere iftirada bulunuyorlar. Burada yalanın açıklanması, onların kötü durumlarını vurgulamak içindir. Onların bu iftiraları, diğer büyük günahları olmasa bile, kendilerine

apaçık bir günah olarak bu yeter! Bundan başka hiçbir günahları olmasa da, bu iftira onların hepsini gölgede bırakan büyük bir günah olur.

İmam Ebû Mansûr şöyle der: ”Bir adamın 'ben müminim' demesi, kendisini temize çıkarması anlamına gelmez. Tam tersine, kendisine ikram edilen bir şeyi bildirir. Kendisini temize çıkarması, nefsini takva ve sâlilı olarak görmesi ve onunla öviinmesidir."

Serî es-Sakatî de şöyle der: ”Kendisinde olmayan bir şeyle süslü görünmeye çalışan kimse, Allahü teâlâ'nın gözünden düşmüş olur. Bir mümin, kendisini övmeye çahşmamalıdır."

Mü’min, Hazret-i Peygamberin (sallallahü aleyhi ve sellem): ”Ben, Ademoğlunun efendisiyim ” sözünü görmez mi? Bu sözün hemen arkasından da, ”yine de övünmem" buyurmuştur. İnsanların, kendilerini övdükleri gibi, bu da bir övünmedir demek istemiyorum. Hazret-i Peygamberin övünmesi, Âdemoğullarının önderi olmakla değil, fakat sadece Allah iledir.