11

Mûsa

ona vardığında... görmüş olduğu ateşe ulaştığında...

İbn Abbas der ki: ”Mûsa (aleyhisselâm) yemyeşil bir ağaç görür. Bu ağacı en alt dallarından en tepesine kadar bembeyaz bir ateş kuşatmıştır ve olabileceği en büyük ateşle ve ışıkla tutuşmuş yanmaktadır. Mûsa (aleyhisselâm) orada hiç kimseyi görmez. Ateşin ışığının ve ağacın yeşilliğinin şiddetine hayretinden olduğu yerele dona kalır. Ne ateş, ağacın yeşilliğini değiştirmiştir ve ne de ağacın bünyesindeki çok su, onun ışığında ve alevinde herhangi bir azalmaya yol açın ıştır. Bunun ardından Hazret-i Mûsa, meleklerin tesbih (Sübhanellah) lerini işitir ve büyük bir nur görür. Bu nur, onun görmesine engel olur. Bunun üzerine Hazret-i Mûsa iki eliyle gözlerini kapatır, korkar ve şaşa kalır. Ardından üzerine iç huzuru ve sükûnet bırakılır ve sonra da.

Kendisine (tarafımızdan): 'Ev Mûsa!' diye seslenildi.