51

İnsana bir nimet verdiğimiz zaman o nimetin verilmesine şükretmekten

yüz çevirir bu da kâfirin azgınlığının bir başka çeşididir. Allahü teâlâ ona bir nimet verdiğinde sanki daha önce hiçbir sıkıntıyla karşılaşmamış gibi bu nimet onu şımartır ve azdırır. Artık o, nimeti vereni unutur ve O'nun nimetine şükrü terketmek suretiyle nankörlük eder

ve yan çizer, yani bir yanıyla değil, bütün benliğiyle şükürden uzaklaşır. Kibirlenmekten ve böbürlenmekten dolayı şükre ve itaate asla meyletmez.

Fakat ona bir şer dokunduğu zaman da yani şükürden yüzçeviren ve kibirlenen insana belâ ve sıkıntı gibi bir şer dokunduğu zaman

artık o, geniş bir duâ sahibidir. Artık o çok duâ eder durur.