23

Liderler, düşük seviyedeki tabiîlere:

'Sakın ilâhlarınızı bırakmayın. Onlara ibadeti bırakıp da, Nuh'un Rabbine ibadet etmeye kalkmayın.

Özellikle Ved'den, Süvâ'dan, Yeğûs'tan, Yeûk'tan ve Nesr'den vazgeçmeyin,' dediler. Yani özellikle bu putlara ibadeti bırakmayın. Âyette önce genel anlamda ”ilâhlarınız" denildi. Sonra da özel olarak onlardan bazıları sayıldı. Bu, özelin genel üzerine (hâssın ânı üzerine) atfıdır. Bu putların özellikle anılmalarına sebep, onların yanlarındaki en büyük putlar oluşlarıdır. Bu putlar aynen Araplara da intikal etmişlerdir. ”Ved", Dümetu'l-Cendel'deki Kelb kabilesinin; ”Süvâ", Yemen'deki Hemdân kabilesinin; ”Yeğûs", Mezhac kabilesinin putları idiler. Araplar Mezhaclılara Abdü Yeğûs derlerdi. ”Yeûk", Murad'ın; ”Nesr" de Hımyeriilerin putları idi. Hımyer, Yemen'deki San'â'nın batısında bir yerdir.

Denildiğine göre bu isimler, Hazret-i Âdem ve Hazret-i Nûh arasında yaşamış olan sâlih insanların isimleri idi. Öldüler. İnsanlar onların ölümlerine çok üzüldüler. Şeytan onların hallerini görünce bir insan kılığında yanlarına gelip şöyle dedi: ”Ben size onların heykellerini yapayım mı? O heykellere baktığınızda onları hatırlarsınız. Özleminizi giderir ve onlardan uğur alırsınız." Onlar da: ”Evet, yap," dediler. Şeytan onların, tunçtan, kurşundan ve bakırdan heykellerini yaptı. Bu heykellerden her birine ölen adamların isimlerini verdi.

Sonra zaman geçti, babalar, oğullar ve torunlar yok oldular. Onlardan sonra gelenlere şeytan: ”Sizden öncekiler bu heykellere tapıyorlardı" dedi. Onlar da tapmaya başladılar. Sonra bu, cahil iye dönemindeki Araplar arasında bir gelenek halini aldı. Amr b. Luhayin ki o Kabe'ye put dikenlerin ilkidir- bu konudaki rolü büyüktür. Çünkü putları Mekke'ye getiren ve ona tapmaya çağıran odur. Bundan sonra Araplar arasında puta tapıcılık yayılmıştır.