116

«Onlar (Yahudiler ve Hıristiyanlar) Allah kendine çocuk edindi, dediler. Yüce Allah (bu gibi şeylerden) pak ve münezzehtir. Bilâkis göklerde ve yerde ne varsa hepsi Onundur. Hepsi de Ona itaat edicidirler.»

Yahudiler Üzeyir (aleyhisselâm)'a, Hıristiyanlar İsa (aleyhisselâm)'a «Allah'ın oğludur» dediler. Müşrikler ise melekleri Allahü teâlâ'nın kızları olarak kabul ettiler. Yüce Allah bütün bunlardan münezzehtir. Allah'ın oğula, kıza ihtiyacı yoktur. Yerde ve göklerde ne varsa hepsi O'nun yarattığı varlıklardır. Hepsinin sahibi ve maliki O'dur. Hepsi O'na kulluk edip itaatte bulunurlar. O'nun ubûdiyyetini ikrar ederler. Bu ifade umumidir, fakat kastedilen mâna hususidir. Zira O'na ibadet edip kulluğunu ikrar edenler mü’minlerdir.

Bazı tefsirciler, «Allahü teâlâ'nın yaratıcı olduğuna, bir olduğuna, her şeyin mâliki ve hâkimi olduğuna delâlet eden alâmetler göklerde zahir ve açıktır. Bütün varlıklar O'na mutîdir. Varlıklar kendi yaratılışlarını asla değiştiremezler. Buna muktedir değillerdir, Onları bir ölçü dahilinde yaratan ve her şeyi yerli yerine koyan O'dur» demişlerdir.