204

«insanlardan öyle kimse vardır ki, onun dünya hayatına ait sözü hoşunuza gider ve o kalbinde olana Allah'ı şahit getirir. Halbuki o düşmanların en yamanıdır.»

Bu âyet-i celilenin nüzul sebebi şudur: Ahnes İbni Şurayk adında gayet edip ve endamlı bir kâfir vardı. Bu adam Müslümanlara karşı çok gaddardı. Bir gün Medine'de gezerken Peygamberimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) ile karşılaşır ve Efendimize «Yâ Resûlâllah, benim niyetim gelip sana îman etmekti- der. Peygamberimiz onun doğru söylediğini zannederek konuşmasından hoşlanır. Ahnes yemin eder ve der ki «Vallahi ben sana îman ettim ve seni sevdim.» Halbuki Ahnes batıl üzereydi ve Peygambere düşmanlık yapıyordu. Çünkü Peygamberimiz onun yeminine itimat etmişti. Allahü teâlâ bu âyeti indirerek şöyle buyurmuştur:

«Yâ Muhammed, insanlardan bazılarının sözleri sana hoş gelir. Onlar sadece dünya hayatı için söylerler. Âhiret hayatından habersizdirler ve âhirette onlara hayrı dokunacak hiç bir şey yapmazlar. Onların söylediklerinin hepsi yalandır, onların kalbleri küfür doludur. Konuştukları da yalandır. Seni inandırmak için Yüce Allah'ı da şahit tutarlar. Halbuki onlar batıl üzere sana düşmanlıklarını devam ettirirler.»