122

«O zaman içinizden iki talanı bozulmak üzere idi. Halbuki onların dostu Allah'tır. Mü’minler yalnız Allah'a güvenip, dayansınlar.»

Bu âyet-i celile mü’minlerin dostunun Allah olduğunu ve O'ndan başkasına güvenilemeyeceğini belirtmektedir.

Uhud muharebesinde ordunun iki kanadını teşkil eden Ensar'dan Selmeoğullarıyla Hâriseoğulları münafıkların sözlerine ve düşmanın çokluğuna aklanarak bozulmak üzere idi. Yüce Allah bu durumu sevgili Peygamberine bildirerek şöyle buyuruyor: «Halbuki onların dostu Allah idi.» Dostu Allah olan, yardımcısı Allah olan, koruyanı Allah olan bir topluluk hiçbir zaman düşmandan kaçar mı? Allah, Müslümanlara zaferi va'd ediyor. Düşmanın çokluğu ve azlığı Müslümanı ürkütmemelidir. Müslüman eğer Allah'ın rızasını kazanmak için savaşıyorsa mutlaka zafere ulaşacaktır. Müslümana düşen Allah'a teslim olarak, O'na hakkıyla şükretmek ve O'na güvenmektir. Eğer kâfirlerin zahmetlerine dayanamayıp muharebe meydanından kaçarlarsa, o zaman felâkete uğrarlar. Onların zahmetlerine sabredip, Allah'a güvenirlerse, hiç şüphesiz zafer inananlarındır.