110

«Kim bir kötülük yapar, yahut nefsine zulmeder de sonra Allah'tan mağfiret dilerse o, Allah'ı çok yarlığayıcı, çok merhamet edici bulur.»

Her kim bir lîötülük yapar veya Allah'ın yasaklamış olduğu hırsızlık, ihanet ve isyan gibi şeyleri yapmak suretiyle nefsine zulmeder de sonra bunlardan döner Allah'a tevbe-i istiğfar ederse' Allah onun günahlarını bağışlar. Zira Allah çok yarlığayıcı, çok merhamet edicidir. Şayet kulları yapmış olduğu hatalardan, kötülüklerden, isyanlardan ve şirklerden dönerler de, Allah'a ihlâsla tevbe-i istiğfar ederlerse Yüce Allah onların günahlarını bağışlar ve onları affeder.

Bazıları bu âyet-i celilenin Peygamberimizin amcası Hazret-i Hamza'yi öldüren Vahşi hakkında nazil olduğunu söylemişlerdir. Vahş: Hazret-i Hamza'yı öldürdüğüne çok pişman olmuş, bilâhare Peygamberimizin huzuruna gelerek «Ey Allah'ın Resulü, yaptıklarıma çok pişman oldum, Müslüman olsam tevbem kabul olur mu?» demiş. Allahü teâlâ bu âyeti inzal ederek Vahşi'nin islâm'a girdiğini Peygamberine haber vermiştir. Yani tevbesinin kabul olacağını haber vermiştir.

Bu âyeti celile şuna da delâlet eder: Bir insanın günâhı ne kadar çok olursa olsun, bunlardan döner ihlâsla Allahü teâlâ'ya tevbe ve istiğfar ederse Yüce Allah onun tevbesini kabul eder, günahlarını bağışlar. Çünkü O, çok yarlığayıcı, çok merhamet edicidir.