49

«İnsan iyilik istemekten usanmaz da kendisine bir kötülük gelince ümitsizliğe düşer, meyus olur.»

İnsan hiçbir zaman iyilik istemekten usanmaz. Her zaman iyilik ister ve «Rabb’ın, bana afiyet ver, sıhhat ver, rızkımı bol et. Çocuklarımı hayırlı eyle, beni ve çocuklarımı her türlü musibetlerden koru» diye duâ eder. Fakat kendilerine bir kötülük, bir musibet isabet ettiği zaman hemen ümitsizliğe düşerler ve Allah'ın rahmetinden ümidini keserler, meyus olurlar. Hayrın da, şerrin de Allah'tan olduğunu bilmezler. Yüce Halik bunu şöyle beyan ediyor: «İnsan iyilik istemekten usanmaz da kendisine bir kötülük gelince ümitsizliğe düşer, meyus olur.» İnsana bir kötülük dokunduğu zaman hemen ümitsizliğe düşmemeli ve kendisine bir nimet verilip, bolluğa çıktığı zaman da şımarmamalıdır. Çünkü nimeti veren de, alan da, musibeti veren de Allah'tır. Her şey O'nun iradesiyle olur. Bunlar bazan insana imtihan için verilir, bazan da lâyık olduğu için verilir. Niçin verildiğini insan bilemez.