KADİR SÛRESİ

Nurlu Medîne döneminde inmiştir. Ama çoğunluğun görüşüne göre Mekkede inmiştir. Beş âyettir.

1

"Gerçek, biz onu kadir gecesinde indirdik."

Biz Azîmüşşan, Kur'an-ı Azîmüşşânı topluca Levhimahiuzdan dünyâ semâsına Kadir Gecesi indirdik. Kadir Gecesine "Hüküm gecesi" de denir. Çünkü bir yıllık olacak mukadderat bu gece takdîr edilir. Bunlar: Eceller, rızıklar, önemli işler, başka olacak bütün işlerdir. Bunlar ilgili meleklere bu gece teslim edilir. Bu büyük melekler: "Cebrail, Mikâil, İsrafil, Azrâil"dir.

2

Bkz. Ayet 3.

3

"Kadir gecesinin (şerefini) sana bildiren nedir? Kadir gecesi bin aydan daha hayırlıdır."

Bu âyet-i kerîmenin nüzul sebebi şöyledir: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem), İsrâiloğullarından bîr adamdan bahsetmişti. O kişi "ibn ay" Allah yolunda cihat etmişti. Ayrıca gece yensına kadar ibâdet yapardı. Gündüzleri de nâfîle oruç tutardı. Belinde silahla ağzı oruçlu olduğu halde bu mücahit zât vefat etmişi. Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bu hikâyeyi anlatınca Ashâb-i Kiram bu zâta hayran olmuşlardı. Ayrıca kendi amellerini de onunkilerden az görmüşlerdi. Bunun üzerine bu Sûre indi. Hak teâlâ bu ümmete "Kadir Gecesini" ihsan etti. Rasûlü Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem); "Kadir Gecesini Ramazanın son on gecesinin tek günlerinde arayınız." buyurdu. Âlimlerin büyük çoğunluğuna göre bu yirmi yedinci gecesindedir.

4

"Onda melekler ve Rûh (Cebrail), Rablerinin izniyle her bir iş için iner de iner."

Kadir Gecesi bütün âfetlerden bir kurtuluştur. Ümmet-i Muhammed (sallallahü aleyhi ve sellem) bu gece özellikle korunmuştur. Şeytan hiçbir kötülük, şerri o gece kimseye (onu ihya edenlere bilhassa) ulaştıramaz.

5

"O (gece) tanyeri ağarıncaya kadar bir selâmdır."

Tanyeri vaktine kadar melekler o geceyi ihya eden her kişiye melekler uğrayınca selam verirler. O gece bizzat tam bir selâmettir.

Bir hadis-i şerifde, mü’minlerin annesi Hazret-i Âişe (radıyallahü anh) Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem)'e şöyle dedi: "Yâ Rasûlallah! Kadir Gecesine rastladığımda onda nasıl duâ edeyim?" Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem): "— Allahümme inneke afüvvun tühibbülaf ve fa'fû annî- Allah'ım! Şüphesiz ki sen çok afvedicisin. Affı seversin. O halde beni affet" (Tirmizî)