MESED SÛRESİ

Mesed sûresi beş âyettir ve Mekke'de nazil olmuştur. Abdullah b. Abbas (radıyallahü anh) diyor ki:

"Ey Rasûlüm, önce en yakın akrabalarını (kavminin ihlaslılarını) uyar." Şuara Sûresi, 26/214 âyeti nazil olunca Resûlüllah Safa tepesine çıktı. Oradan: "Ey sabah vaktine erişmiş insanlar." diye seslendi. "Bu kim?" dediler. Sonra toplanıp ona gittiler. Resûlüllah: "Söyleyin bana eğer sizlere: "Şu dağın eteğinden atlıların çıkıp geleceğini haber verecek olsam bana inanır mısınız?" dedi. Onlar da: "Biz senin hiç yalan söylediğini görmedik." dediler. Resûlüllah: "Şüphesiz ki ben sizleri önünüzdeki (gelecek olan) şiddetli bir azapla uyarıyorum." dedi. Ebû Leheb: "Elin kurusun (kahrolasın) bizi, başka bir şey değil de bunun için mi buraya topladın?" dedi. Sonra kalkıp gitti. Bunun üzerine sûresi indi." Buhari, K-Tefsir el-Kur'an, Sûre: 111, bab: 1

Başka bir Rivâyette İbn-i Abbas şöyle demiştir:

"Resûlüllah "Batha"ya çıktı. Dağa tırmandı. Sonra: "Ey sabah vaktine erişmiş insanlar." diye seslendi. Kureyşliler toplanıp ona gittiler. Resûlüllah: "Söyleyin bana, ben sizlere, düşmanın sabah veya akşam baskın yapacağını söyleyecek olsam bana inanır mısınız?" dedi. Onlar da: "Evet." dediler. Bunun üzerine Resûlüllah: "Şüphesiz ki ben sizleri, önünüzdeki (gelecek olan) şiddetli bir azapla uyarıyorum." dedi. Bunun üzerine Ebû Leheb: "Sen bizi bunun için mi topladin? Elin kurusun, (kahrolasın) dedi. İşte bunun üzerine aziz ve celil olan Allah suresini indirdi. Buhari, K. Tefsir el-Kur'an, Sûre: 111, bab: 2

Rahman ve Rahim olan Allah'ın ismiyle.

1

Elleri kurusun Ebû Leheb'in. Zaten kurudu da.

Âyette zikredilen Ebû Leheb, Resûlüllah’ın amcalarından biridir. Asıl adı "Abdüluzza b. Abdülmuttalib"dir. Bu kişi Resûlüllah’a çok eziyet ediyor, onu hakir görüyor ve onun dinini ayıplıyordu. Surenin nüzul sebebinde de zikredildiği gibi, Resûlüllah’a sertçe karşı çıktığı bir sırada bu Sûre nazil olmuştur.

"Elleri kurusun." diye tercüme edilen "Tebbet Yeda" kelimesi, Katade ve İbn-i Zeyd tarafından "Hüsrana uğrasın." şeklinde izah edilmiştir. Buna göre âyetin manası: "Ebû Leheb'in yaptıkları boşa çıksın ve hüsrana uğrasın, zaten boşa çıktı ve uğradı da! şeklindedir.