112

Her kim de bir cinayet veya bir vebal kazanır da sonra onu bir bîgünahın üzerine atarsa şüphesiz bir bühtan ve açık bir vebal daha yüklenmiş olur

(........) her kim bir hatıe veya isim kesb eder de (........) sonra bu meksubunu hiç alâkası olmayan

beri bir kimseye atarsa (........) muhakkak bir büthan ve açık bir ism yüklenmiş olur.»- Hasagîre, ism kebîredir.

İkincisi, hatıe yalnız yapanda kalan zenbi kâsır, ism ise zulm-ü katil gibi başkasına tecavüz eden zenbi müteaddîdir.

Üçüncüsü, hatıe gerek anıden olsun gerek hataen yapılması lâyık olmayan, ism ise amden husule gelendir. Demek ki, başkasına iftira edilen günâh gerek büyük gerek küçük olsun her iki takdirde iftiranın kendisi pek büyük bir günâhtır. Mahiyyeti iftira birdir. Başkasına yapmadığı bir fenalığı bühtan etmek haddizatında ağır bir kebîre olduğu gibi kendi günâhını başkasına atfetmek o günâha bu ağır kebîreyi ilâve etmektir. Binaenaleyh bütün bunlardan ihtiraz etmek ve şayed böyle bir şey olmuşsa derhal tevbe ve istiğfar edib halallaşmak lâzım gelir.

Bu ıhtırattan sonra böyle nefislerine hıyanet edib tebyiti kavl ile meşgul hâinlerden bir kısmının Resulullahı bile iğfal ve idlâl etmek istediklerini ıhbar ve buna mukabil Resulullahın bifadlıhi tealâ ısmetini ilân ve ulüvvi kadrini beyan ile şükr-ü mücahedeye sevk için ıtabı sabıkın mahzı ni'met olduğunu gösteren bir minnet-ü iltifatı mahsus ile buyuruluyor ki,.

Ya Muhammed!